Η υπόσχεση

Περιγραφή

Η Αντωνίνα όταν τον αντίκρισε το πρωί στο γραφείο, είδε στα μάτια του ακτινοβολία χαράς και απόλαυσης.  Της χαμογέλασε.  Ο ήλιος έλαμπε σ’ όλο το είναι του, κι αυτός, ατάραχος, γοητευτικός, δυνατός, σίγουρος γι αυτό που εξέπεμπε, προβάλλοντας τον ναρκισσισμό του σαν ασπίδα καλοφτιαγμένη για να καλύψει τι άραγε; Ένα σχέδιο ψευδαισθήσεων και φαντασιώσεων;  Το κορίτσι – το βέλος που ρίχτηκε στο στόχο του – ένοιωσε τη ζάλη αυτών που ερωτεύονται για πρώτη φορά.  Έρωτας και αγάπη.  Αυτό ήταν.  Αυτός όμως;  Ο χρόνος θα το έδειχνε.  Όταν της μίλησε με μια φωνή χλιαρή και βελούδινη, εκείνη δεν απάντησε.  Ο έρωτας τής φόρεσε πρόχειρα ένα στεφάνι με άγνωστα σ’ αυτήν λουλούδια και της αφαίρεσε τη λογική.  Το αρσενικό που πλανάτο τριγύρω, της άφησε μόνο ένα ψυχικό, ανώφελο υποσυνείδητο.  Οι καρδιές τους άραγε θα συναντιόντουσαν;  Αν ναι, μήπως θα έπρεπε να κρύψουν –  τουλάχιστον προσωρινά – την υπομονή και να κρατήσουν την επιμονή;  Όσο για τα δάκρυα, ας μην ξοδευόντουσαν ανώφελα.  Υπήρχε αρκετός χρόνος για ενδεχόμενη διαφυγή.  Η ζωή είναι ένας πόνος.  Είναι σκληρή, έχει απαιτήσεις.  Εάν ζευγαρώσουν κι ενώσουν τα κορμιά τους, θα χρειαστεί να τα περάσουν όλα αυτά;