Περιγραφή
‘’Το σκοτάδι ενώνεται με το φόβο, ο φόβος με την ντροπή, το ΦΩΣ με το ΘΑΡΡΟΣ και δροσίζει της ψυχής το άλγος. Τα φτερά είναι δική μας επιλογή!’’ Ο Ορέστης Δάμπασης φορά τα ‘’καλά’’ του ρούχα και ξεκινά για τη Νεροσπηλιά. Μέσα στα άλλα τον βασανίζει και το ερώτημα: που κρύβεται ο έρωτας; Τον συναντάει εκεί, εκεί τον βρίσκει, στην εικόνα του αγαπημένου προσώπου της Δήμητρας κορνιζαρισμένο στο στόμιο της Νεροσπηλιάς. Πανταχού παρόν ο πόνος. Και η νύχτα. Η νύχτα μόνο! Μοιρασμένο αντίδωρο, φυλάει στα σπλάχνα του το σπέρμα του έρωτα. Κάπως έτσι, φύεται μέσα στη σκέψη του ο μύθος του έρωτα για κείνη, γι’ αυτό μέχρι τα τώρα επιζεί. Χωρίς να χαθεί. Η μοίρα, να τον ξαφνιάσει πια δεν το μπορεί.
Η Δήμητρα πουθενά.
‘’Είδωλο θα είσαι, μέσα από τον πόνο μου σε ενσαρκώνω’’ σκέφτεται. Μια χαρακιά παράπονο σβήνει των χειλιών του τη γραμμή, μια βρύση θλίψης αναβλύζει στο θολωμένο βλέμμα του. Η μελαγχολία γίνεται ταυτόσημη με την ύπαρξή του. Η ψυχή του αντιπαλεύει με ένα θάνατο ταχύ… Εδώ θα επιχειρήσει το οδοιπορικό, για μια άλλη ζωή μετά τη ζωή. Ο πρώτος λόγος γι’ αυτό το γήινο ταξίδι, είναι ο έρωτας. Ο δεύτερος;
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.