Θαμμένος στην Γη του Ονείρου

Περιγραφή

Στην κάμαρή σου κλείστηκες

Σαν εκδιώχτηκες από τα πλήθη

Κουβέντα δεν ξεστόμισες

Και χάθηκες στη λήθη

Πανωφόρι μαύρο φόρεσες

Το γνώριμο από καμφορά ποτισμένο

Τα αγκάλιασες, μα χλώμιασες

Το καταράστηκες, το κουρελιασμένο

Σαν το νιωσες στο σώμα σου

Ξύπνησαν πληγωμένες αναμνήσεις

Αυτές που χρόνια έθαψες

Και προσπάθησες να ζήσεις

Τα νιάτα σα θωρείς

Πολύ γρήγορα περνούνε

Όταν ξυπνήσεις από τον ύπνο το βαθύ

Με λύπη θα μαρτυρούνε

Της δικαιοσύνης ήσουν έρμαιο

Της διασκέδασης διώκτης

Σύζυγος, πατέρας, θαυμαστής

Της αγέροχης της νιότης

Με στάση πάντα σοβαρή

Δεν φρόντισες εμένα

Με άφηνες πάντα δεύτερο

Να περιπλανιέμαι στα χαμένα

Μα τώρα οι πύλες άνοιξαν

Επιβάτες περιμένουν

Χαιρέτησε και μην δακρύσεις

Στις ώρες που σου μένουν