Θέλει κότσια να υψώσεις τη γροθιά
στο άπειρο σύμπαν,
γιατί ο κόσμος μίκρυνε από μυστήρια
μυστικά, όπου καταπατιούνται
οι άνθρωποι και δεν σαλεύει τίποτα
δεν κάθονται να στοχαστούν,
πως η ελευθερία και η πίστη
είναι οι αξίες που κατακλύζουν
τα έργα τους, όταν σκιά και σιωπή
βασιλεύει στα καλντερίμια.

Στου καιρού την ατελεύτητη
ανθοφορία ανοιγμένων μπουμπουκιών
μελίσσια ζουζουνίζουν,
κανείς δεν ξεκουράζεται απ΄του βασανισμού
την πεζοπορία, κάθονται γαλήνια
σταυροκοπιούνται, υψώνοντας τα μάτια
στ΄ άναρχο σύμπαν,
την κρυμμένη σ΄αυτούς και ξεχασμένη
αναζήτηση φλόγα τους…