Ποιος ειν’ ο πόνος σου ουρανέ;

Περιγραφή

Μετά του Ήλιου την φυγή,
του μέλλοντος την πόρτα,
υπερπηδώντας, τρέχει η Γη,
το χάος ερευνώντας.
Χρόνια εκατομμύρια
Σκοτάδι κυβερνούσε
Με τον Ξεφτέρι συντροφιά
Τις νύχτες του περνούσε
Της ζήλειας το θηρίο
σαν φίδι προχωρεί,
πάνω στην γη μας πέφτει
με μίσος και οργή
Ο Ουρανός λυπάται,
ξεσπάει σε λυγμούς
και τ αλμυρό του δάκρυ
γέμισε ποταμούς
Γύρισε και ο ήλιος
Κι οι τρεις ευχές εκεί
Την ώρα που η Νύχτα
Γέννησε το παιδί
Και για τις λεπτομέρειες,
γυρίσατε σελίδα,
τον μύθο να απολαύσετε,
σελίδα προς σελίδα…