Η ζωή μου όπως την έζησα

Περιγραφή

Ο Κώστας Αλεξιάδης στο συγκεκριμένο βιβλίο επιχειρεί μια τυφλή κατάδυση στο παρελθόν, στην προσωπική διαδρομή της ίδιας της ζωής του, μιας διαδρομής που συμπίπτει και σε πολλές περιπτώσεις εφάπτεται με τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Οι γραμματικές του γνώσεις ελάχιστες (φροντίζει να το τονίζει κατά διαστήματα και ο ίδιος στην αφήγησή του), όμως πρόκειται ξεκάθαρα για έναν άνθρωπο που έχει διαβάσει, έχει μελετήσει, αλλά πιο πολύ απ’ όλα έχει ζήσει τη ζωή και πολύ και έντονα. Περιγράφει μ’ έναν αποκλειστικά δικό του τρόπο το ταξείδι της ζωής και φυσικά διατυπώνει θέση και άποψη την οποία δικαιωματικά έχει. Άλλοτε με πολύ σκληρό, στεγνό, αυστηρό και χωρίς πολλά στολίδια λόγο και άλλοτε με έναν ποιητικό ρεαλισμό που πηγάζει από… κανείς δεν ξέρει πού. Από τα βάθη της ψυχής του εκτιμώ εγώ. Δουλεύοντας στο γραπτό κείμενό του προσπάθησα να βάλω σε μια σειρά τον πολύ ενδιαφέροντα ώρες ώρες τρόπο που συντάσσει, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα χειμαρρώδες κείμενο το οποίο σου επιτίθεται κατά κύματα και χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν χωροχρονικούς περιορισμούς. Γράφει σαν να κουβεντιάζει με φίλους σε ασφαλές περιβάλλον,  χρησιμοποιώντας έναν μοναδικά δαιδαλώδη δρόμο για να σε οδηγήσει στο φως κάθε φορά. Στην δική του αλήθεια. Βασική μου έγνοια υπήρξε, από την αρχή ως το τέλος αυτής της περιπέτειας, η διατήρηση αυτής της έντονα προσωπικής χροιάς στο κείμενό του, στον τρόπο που εκφράζεται. Ευγνωμοσύνη νομίζω ότι είναι η σωστή λέξη για τον κόπο που κατέβαλε στην ανάκληση και καταγραφή όλου αυτού του όγκου αγνώστων, σε πολλές περιπτώσεις, πληροφοριών οι οποίες δεν συνθέτουν αμιγώς ιστορικό κείμενο (δεν είναι αυτή η πρόθεσή του άλλωστε), ωστόσο αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία και αφετηρία για να αρχίσει την έρευνα κάποιος που θα το ήθελε.

Σ’ ευχαριστούμε Κώστα Αλεξιάδη. Σ’ ευχαριστώ θείε Κώστα.