…Πουλί αν είχες γεννηθεί, ταπεινό ένα ζωντανό του λόγγου, Λεύτερο θα
ήσουνα για να πετάς: τις ομορφιές της φύσης να γευτείς,
το άσμα της ζωής να τραγουδήσεις.
Μα άνθρωπος γεννήθηκες…
Κι αντί στα σύμπαντα σαν των καιρών θεός, σαν Άνθρωπος Λεύτερος,
σαν λογισμός, να αναδυθείς:
Εσύ -από τη ρίζα ακόμα- πριν καλημέρα στον
Ήλιο σου να πεις, αγκυλωμένος βρίσκεσαι στο παραγάδι μιας σκλαβιάς,
που δεν τη βλέπεις.