ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ

Περιγραφή

Ο δρόμος για την Μυρτώ, την ηρωίδα του βιβλίου, ξετυλιγόταν σαν ένα πελώριο φίδι, ένα άγριο φίδι που κατέληγε σ’ ένα ψυχρό, γκρίζο προαύλιο ενός ψυχιατρείου. Εκεί που κάποιοι προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές της ψυχής τους. Η Μυρτώ μια καταξιωμένη ψυχολόγος, καθισμένη στο παγκάκι του θεραπευτηρίου, αθόρυβη, σιωπηλή, μελαγχολική. Το βλέμμα της είναι καρφωμένο σ’ ένα χαρτόκουτο που κρατάει στα χέρια της και ζωγραφίζει. Στην άλλη άκρη στο παγκάκι μια νοσοκόμα μιλάει στο τηλέφωνο, την Μυρτώ δεν την ενοχλεί τίποτα, συνεχίζει να κρατάει στα χέρια της ένα μολύβι για να ζωγραφίζει. Όταν η νοσοκόμα κλείνει το τηλέφωνο, παίρνει απ’ τα χέρια τής Μυρτώς το χαρτόκουτο και της λέει.

-Μυρτώ πάλι πεταλούδες ζωγράφισες και αετούς;

Η Μυρτώ την κοιτάζει μ’ ένα αχανές βλέμμα στα μάτια
και γελάει αμήχανα.

-Μα καλά Μυρτώ να συμφωνήσω με τις πεταλούδες και τους αετούς που πετάνε, όμως γιατί κάτω στα πόδια τους ζωγραφίζεις φίδια, σκουλήκια και σαύρες;

Η Μυρτώ δεν της απαντάει, συνεχίζει να την κοιτάει αμήχανα και από εκεί αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής της.